Tonfa - charakterystyka i zastosowanie

Pedro

Tonfa - rodzaj broni obuchowej, pałki z poprzecznym uchwytem z boku, cechujący się dużą wszechstronnością i łatwością użycia, używany tradycyjnie we wschodnich sztukach walki, obecnie wprowadzony do wyposażenia jednostek policji i pracowników ochrony.

HISTORIA

Pierwsze informacje o użyciu tonfy sięgają XVII wieku i pochodzą z Okinawy. Pierwowzorem tego oryginalnego przyrządu był zwykły drewniany uchwyt mocowany w otworze w kamieniu młyńskim do mielenia ziarna. Z czasem do treningu zaczęto używać wyprofilowane z drzewa dębowego 45 cm bronie. W okinawańskim Kobudo stosuje się dwie tonfy, gdzie jedna zazwyczaj służy do blokowania, a druga do atakowania. Inne sztuki walki zaadaptowały techniki tonfy w ramach swoich technik, modyfikując je. W Viet Vo Dao odpowiednik tonfy nosi nazwę Moc Can. Techniki podstawowe niewiele różnią się od pierwowzoru, inne natomiast są kata i taktyka walki. Uniwersalność tonfy została wykorzystana w policji. Zresztą kilka tradycyjnych broni znalazło zastosowanie w pracy służb mundurowych m.in. tambo, yawara. Tonfa, której używa się obecnie w służbach mundurowych różni się od swojego pierwowzoru wielkością, ciężarem oraz tym, że w prewencji stosuje się tylko jeden przyrząd. Tak więc taktyką walki i niektórymi technikami różnią się od siebie.

TECHNIKI UŻYCIA

Tonfa, może być używana zarówno w obronie jak i w ataku. Poprawnie trzymana jest niezastąpiona do blokowania nawet bardzo mocnych uderzeń, inny chwyt umożliwia obezwładnienie napastnika uzbrojonego w np. nóż. Opracowano wiele chwytów obezwładniających, tzw. "dźwigni" powszechnie wykorzystywanych przez służby mundurowe. W ataku tonfą można uderzać na różne sposoby lub kłuć.

Łatwość

Garda jest naturalna, poruszanie się łatwe, oparte na odruchach, łatwo przyswajalne przez osoby nie ćwiczące sztuk walki.

Efektywność

Ćwiczący musi być od razu efektywny w realnej walce: na ulicy, efektywność jest ważniejsza niż estetyka.

Bezpieczeństwo

Należy trzymać odpowiednią gardę i przemieszczać się w czasie blokowania. Nawet podczas bójki uderzenia nie dosięgną punktów witalnych bez naruszenia fizycznej integralności atakującego.

Etyczność (deontologia)

Celem technik nie jest zabicie przeciwnika, ale jego kontrola na ziemi i neutralizacja. Naucza się respektowania prawa w samoobronie i etyki zawodowej.

Tonfę ze względu na swoją budowę można używać na kilka sposobów: uderzenia trzema końcami, dźwignię czy duszenia poprzez naciski przyrządem. Ogólnie posługiwanie się tonfą policyjną można podzielić na kilka grup technik :

- pchnięcia

- techniki zamachowe

- techniki blokowania

- techniki interwencyjne (dźwignie, duszenia, trzymania)

- obrony przed chwytami

- obrony przed uderzeniami

Współcześnie sztukę walki tonfą ćwiczy się w ramach treningu uzupełniającego w karate, oraz jako jedno z podstawowych narzędzi kobudo.

ŹRÓDŁO : Wikipedia